خلاصه ای از مقاله (مطالعه رئولوژی آمیزه های (PP/HDPE))
(برگرفته از مقاله علی حق طلب**دانشگاه تربیت مدرس)
برای تهیه مواد پلیمری با خواص مکانیکی مناسب و برای تولید رزینهایی با حجم انبوه به جای روش های شیمیائی از روش هایی مانند آمیزه کاری و آلیاژسازی استفاده می کنند.از طرفی،تولید رزین های جدید با خواص فیزیکی مناسب از نظر اقتصادی مشکل است یا در بعضی مواقع ممکن نیست..نتایج حاصل از مطالعات رئولوژیکی بیانگر آن است که اگر اختلاف گرانروی هوموپلیمر ها زیاد باشد،منحنی های مربوط به آمیزه ها بین منحنی های مربوط به هوموپلیمرها قرار می گیرد ولی اگر اختلاف گرانروی رزینهای خالص کم باشد،در سرعت های برش زیاد منحنی مربوط به جزء گرانرو منحنی های جزء دیگر و آمیزه ها را قطع می کند و پائین تر از آنها قرار می گیرد.آمیزه های تهیه شده در محدوده وسیعی از سرعت برش از معادله توانی پیروی می کند وآمیزه های یاد شده نسبت به قانون جمع لگاریتمی انحراف منفی دارند و مقایسه نتایج آزمایش ها با نتایج چند معادله تجربی موجود نشان دهنده ی آن است که معادله اصلاح شده کولزنیف تا غلظت های زیاد می تواند نتایج مربوط به این آمیزه ها را با درصد خطای قابل قبولی پیش بینی کند.(PP/HDPE)
نویسنده » اسماعیل اکابری » ساعت 12:14 صبح روز شنبه 89 آذر 27
نگاه کلی
پلی اتیلن یا پلی اتن یکی از ساده‌ترین و ارزانترین پلیمرها است. پلی اتیلن جامدی مومی و غیر فعال است. این ماده از پلیمریزاسیون اتیلن بدست می‌آید و بطور خلاصه بصورت PE نشان داده می‌شود. مولکول اتیلن ( C2H4 ) دارای یک بند دو گانه C=C است. در فرایند پلیمریزاسیون باند دو گانه هر یک از مونومرها شکسته شده و بجای آن پیوند ساده‌ای بین اتم‌های کربن مونومرها ایجاد می‌شود و محصول ایجاد شده یک درشت‌مولکول است.
واکنش تهیه پلی اتیلن
تاریخچه تولید پلی اتیلن
پلی اتیلن اولین بار بطور اتفاقی توسط شیمیدان آلمانی "Hans Von Pechmanv" سنتز شد. او در سال 1898 هنگام حرارت دادن دی آزومتان ، ترکیب مومی شکل سفیدی را سنتز کرد که بعدها پلی اتیلن نام گرفت. اولین روش سنتز صنعتی پلی اتیلن بطور تصادفی توسط "ازیک ناوست" و "رینولرگیسون" ( از شیمیدان‌های ICI ) در 1933 کشف شد. این دو دانشمند با حرارت دادن مخلوط اتیلن و بنزالدئید در فشار بالا ، ماده‌ای موم‌مانند بدست آوردند.
علت این واکنش وجود ناخالصی‌های اکسیژن‌دار در دستگاه‌های مورد استفاده بود که بعنوان ماده آغازگر پلیمریزاسیون عمل کرده بود. در سال 1935 "مایکل پرین" یکی دیگر از دانشمندهای ICI این روش را توسعه داد و تحت فشار بالا پلی‌اتیلن را سنتز کرد که این روش اساسی برای تولید صنعتی LDPE در سال 1939 شد.
استفاده از انواع کاتالیزورها در سنتز پلی‌اتیلن
اتفاق مهم در سنتز پلی اتیلن ، کشف چندین کاتالیزور جدید بود که پلیمریزاسیون اتیلن را در دما و فشار ملایم‌تری نسبت به روش‌های دیگر امکان‌پذیر می‌کرد. اولین کاتالیزور کشف شده در این زمینه تری اکسید کروم بود که در 1951 ، "روبرت بانکس" و "جان هوسن" در شرکت فیلیپس تپرولیوم آنرا کشف کردند. در 1953 ، "کارل زیگلر" شیمیدان آلمانی سیستم‌های کاتالیزور شامل هالیدهای تیتان و ترکیبات آلی آلومینیوم‌دار را توسعه داد.
این کاتالیزورها در شرایط ملایم‌تری نسبت به کاتالیزورهای فیلیپس قابل استفاده بودند و همچنین پلی اتیلن یک آرایش (با ساختار منظم) تولید می‌کردند. سومین نوع سیستم کاتالیزوری استفاده از ترکیبات متالوسن بود که در سال 1976 در آلمان توسط "والتر کامینیکی" و "هانس ژوژسین" تولید شد. کاتالیزورهای زیگلر و متالوسن از لحاظ کارکرد بسیار انعطاف‌پذیر هستند و در فرایند کوپلیمریزاسیون اتیلن با سایر اولفین‌ها که اساس تولید پلیمرهای مهمی مثل VLDPE و LLDPE و MDPE هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اخیرا کاتالیزوری از خانواده متالوین‌ها با قابلیت استفاده بالا برای پلیمریزاسیون پلی اتیلن به نام زیرکونوسن دی کلرید ساخته شده است که امکان تولید پلیمر با ساختار بلوری (تک آرایش) بالا را می‌دهد. همچنین نوع دیگری از کاتالیزورها به نام کمپلکس ایمینوفتالات با فلزات گروه ششم مورد توجه قرار گرفته است که کارکرد بالاتری نسبت به متالوسن‌ها نشان می‌دهند.
نویسنده » اسماعیل اکابری » ساعت 8:33 صبح روز پنج شنبه 89 اردیبهشت 30
